POEM
จงสู้กับปัญหา
 แม่จึงได้พูดขึ้น | ตอบไป |
| ถ้าเชือกพันไม่ให้ | ตัดทิ้ง |
| ปมจะยากแค่ไหน | แก้ได้อยู่ |
| เพราะว่าเชือกนั้นลิ้งค์ | จากเส้นเดียวกัน |
| ถ้าแก้เชือกแค่นี้ | ไม่ได้ |
| หวังจะแก้เรื่องใหญ่ | กว่านี้ |
| คงจะสามารถแก้ได้ | นักหรอก |
| แม่พูดก็เพื่อชี้ | แนะให้คิดตาม |
| เมื่อมีปัญหาเกิดขึ้น | เข้ามา |
| ลูกก็ใช้การหนีปัญหา | ช่วยแก้ |
| ถ้าไม่อดทนแล้วหนา | คงเสร็จ |
| ต่อจากนี้คงแพ้ | อย่างนี้ตลอดไป |
| แม่อยากให้ลูกนั้น | จำไว้ |
| อุปสรรคยากแค่ไหน | ผ่านได้ |
| เพราะไม่มีอะไร | นั้นยาก |
| เกินกว่าความอดทนไซร้ | ผ่านได้แน่นอน |
| เวลาก็ผ่านแล้ว | สามวัน |
| เด็กหนุ่มเห็นเชือกพลัน | เรียบร้อย |
| วางกองอยู่หนึ่งอัน | เป็นระเบียบ |
| ปมที่มีไม่น้อย | ถูกแก้ออกหมด |
| เด็กหนุ่มได้พบแล้ว | ทึ่งใจ |
| ว่าแม่ทำได้ไง | ไม่ช้า |
| แม่ก็ภาคภูมิใจ | บอกไม่ถูก |
| ต่างก็ยืนหันหน้า | ส่งยิ้มให้กัน |
| เรื่องนี้นั้นบอกให้ | ได้คิด |
| เจออะไรในชีวิต | คิดได้ |
| อุปสรรคแค่ใจคิด | นึกอยู่ |
| เพียงแค่อดทนไว้ | ไม่ช้าสำเร็จเอง |
862 อ่าน
Publish : 2 มีนาคม 2563
Vote:
All Comments (0)